In het onlangs in het NRC gepubliceerde artikel over vrouwelijke advocaten op de Zuidas, viel mij op dat het overgrote deel van de 38 vrouwen op basis van anonimiteit met NRC in gesprek wilden gaan. Ze vrezen voor baan of carrière, willen niet openlijk over hun burn-out vertellen of verwachten dat het advocatenkantoor geen toestemming zou geven voor een gesprek.
Ik begrijp dit goed. Er werden kritische en zo nu en dan pijnlijke dingen gedeeld. Als anonimiteit helpt om dit te delen, dan is het goed. Toch is het jammer dat advocaten niet altijd de ruimte voelen om openlijker te zijn over hun visie, maar ook over onzekerheden en dilemma’s die ook horen bij het advocatenvak.
Juist door je openlijk(er) uit te spreken over jouw visie op de advocatuur, te benoemen waar je tegenaan loopt en mee worstelt of te benoemen waar je voor staat, kan er een dialoog op gang komen. Je hoeft dit niet op Linkedin te doen als je dat niet wilt, maar begin binnen je eigen kantoor. Je zult zien dat je reacties van herkenning krijgt.
En ja, mensen zullen het mogelijk niet met jou eens zijn. Jouw visie kan nu eenmaal niet resoneren bij iedereen en dat hoeft ook niet. Maar juist door visie te delen, komt er een dialoog op gang die bij kan dragen aan begrip over en weer en het begin kan zijn van verandering.