Ik zie met enige regelmaat ‘bad leavers’ in de advocatuur. Advocaten die na een jarenlange samenwerking hun ontslag indienen, waarna er een hele vervelende dynamiek ontstaat rondom het vertrek. Een dynamiek waarin collegialiteit en professionaliteit plaats maakt voor oncollegialiteit en onprofessionaliteit. Een dynamiek waarin een normaal gesprek over het einde van de samenwerking niet meer tot de mogelijkheden behoort. Een dynamiek waarin voorbij gegaan wordt aan de vele jaren plezierige samenwerking die er geweest zijn.
Wanneer een advocaat ervoor kiest om een kantoor te verlaten, kunnen er verschillende redenen zijn, variërend van professionele groei, zin in een nieuwe uitdaging tot persoonlijke omstandigheden. Het is begrijpelijk dat kantoren op dat moment hun eigen belangen willen behartigen tijdens zo’n vertrek.
Dit neemt niet weg dat het van groot belang is om op een menselijke, respectvolle en professionele manier te ‘scheiden’. Ongeacht of iemand stopt als advocaat, bij een concullega in dienst treedt of zelf een kantoor opricht.
Het behandelen van vertrekkende advocaten als ‘bad leavers’ getuigt niet alleen van een gebrek aan respect en professionaliteit, maar kan ook schadelijk zijn voor de reputatie van het kantoor. Ik spreek te vaak advocaten die een bittere nasmaak hebben over hun voormalig werkgever door de periode na het ingediende ontslag en dit ook ventileren naar buiten.
De juridische wereld is bovendien niet zo groot en wie weet is die vertrekkende advocaat over 10 jaar wel degene die bepaald aan wie juridisch werk verstrekt wordt. Dan kan je maar beter op een goede en respectvolle manier afscheid van elkaar nemen;-).