Als je wilt, kan je in de advocatuur altijd werken. En ook als je dat niet wilt.
Vooral die laatste situatie is interessant. Ik spreek en zie veel advocaten die veel aan het werk zijn. Constant aan staan. En dit eigenlijk niet willen. Werken ten koste van zichzelf, hun gezondheid en de tijd die ze door willen brengen met hun gezin en dierbaren. En ondanks deze wetenschap en de schuldgevoelens daarover het toch (blijven) doen. En eigenlijk niet zo goed weten waarom ze dat doen.
Saboteurs, kritische stemmetje in je hoofd zijn vaak de boosdoener. Stemmetjes als: ‘niet lullen, maar poetsen’, ‘rusten is voor de domme’ of ‘dat je niet goed genoeg bent of klanten je niet meer willen als je nee zegt of een afspraak verplaatst’. Ieder mens heeft saboteurs (ook als je denkt van niet;-).
Kennis maken met jouw saboteurs is ontzettend waardevol (en confronterend). Dit is een belangrijke stap naar verandering. Bewustzijn van wie je nu aan de lijn hebt. Jezelf of een saboteur?
Los je hiermee de saboteurs op? Dat is niet mijn ervaring. Wat er wel ontstaat, is dat je ze gaat herkennen. En dit geeft jou de keuze om de saboteurs een minder groot podium te geven en bewust een andere keuze te maken.
Zo heb ik afgelopen week heel bewust zakelijke afspraken verzet en privé afspraken afgezegd. Maart was een maand met een volle agenda, met veel zittingen, spoedklussen en meer in de avonden werken dan ik fijn vind. Ik merkte afgelopen week dat ik behoefte voelde om echt even uit te checken tijdens het paasweekend, te lummelen en thuis te zijn met mijn gezin.
Ook bij mij stonden saboteurs op toen ik deze keuze wilde maken. The fear of missing out. Geen paasbrunch op een fancy plek, maar gewoon thuis zonder al teveel gedoe. Wat vinden anderen ervan als ik nee zeg, afzeg of de afspraak verplaats?
Ik ben inmiddels dankbaar dat ik mijn saboteurs (her)ken. En ze liefdevol weet te parkeren. Het heeft mij een heerlijk paasweekend gegeven met mijn gezin en frisse energie waar ik mijn werkweek mee begin.