In het moment met één ding tegelijk bezig zijn. Afgelopen week op de skipiste ervaarde ik weer hoe fijn dat is. En effectief.
Fijn, omdat ik na een week skiën, waar ik veel in het moment ben, het gevoel heb dat ik weken vakantie gehad heb.
Effectief, omdat twee dingen tegelijk doen op ski’s (in ieder geval) voor mij geen goed idee is;-). Skiën terwijl ik ook in gesprek was met mijn dochter, leidde er in de niet zo vergevingsgezinde sneeuw toe dat ik bijna viel. De sneeuwhobbel op de piste had ik niet gezien.
Ik trok voor mezelf een mooie parallel met het werkend leven, want hoe vaak zijn we niet met meer dingen tegelijk bezig, of doen we verwoede pogingen? Hoe vaak zijn we niet in het moment? Van het schrijven van een complex processtuk naar een telefoontje tussendoor en weer terug. In ons hoofd ook al bezig met de volgende to-do op de to-do lijst.
Uit de meeste wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat mensen niet kunnen multitasken. Lopen en praten dat kunnen we wel, maar zodra een automatisch proces zoals lopen wordt onderbroken door een onverwachte gebeurtenis, gaat het mis.
Wat we wel kunnen is task-switching. Van de ene taak naar de andere taak en dit kunnen we relatief snel. Ook task-switching is niet altijd effectief. Je hersenen hebben tijd nodig om van de ene taak naar de andere taak te gaan. Bovendien heb je concentratie nodig om echt in een flow te komen. Een staat waarin je even helemaal opgaat in wat je doet, in het nu. Een staat waarin een processtuk of juridisch advies zou uit de pen rolt. Een staat die doorbroken wordt door een inkomend telefoontje.
Met deze inzichten start ik vandaag weer op na een heerlijke wintersportvakantie. Waarbij ik eerst de ene taak afrond en daarna verder ga met de volgende. En af en toe extra stil sta bij het nu. Het nu heet in het Engels niet voor niets ‘the present’.