“Mama, jij kan nooit op school helpen”. Het is dinsdagavond en ik ben aan de keukentafel een juridische advies aan het afronden. Met mijn hoofd bij mijn werk zeg ik: “Als ze op school op dinsdag vragen of mama op donderdag kan helpen, dan past dat natuurlijk niet in mijn agenda”.
En op dat moment loopt mijn zoontje van toen vijf jaar weg en zie ik nog net in een oogwenk zijn teleurstelling en verdrietige gezicht.
Ik schrik. Van zijn reactie. Van mijn eigen lompe opmerking naar mijn zoontje. Van de door mij gestelde prioriteit. Die ik door de waan van de dag legde bij mijn werk, terwijl ik aan de keukentafel zit.
Met welke zaak ik dat moment druk was, weet ik niet meer. Wat ik me nog wel herinner, is zijn verdrietige gezicht en de brok in mijn keel. Niet mijn beste moment als moeder, alles behalve zelfs. Maar van geleerd heb ik zeker.
Op dat moment maakte ik namelijk ook een keuze. Ik wil mijn werkend leven zo vormgeven, dat ik zoveel mogelijk bij de bijzondere momenten van mijn kinderen kan zijn. Zoals een paasontbijt. Dat was op dat moment voor mijn zoon zo’n bijzonder moment. Zijn eerste paasontbijt op de basisschool. En hij wilde niets liever dan dat ik daarbij was.
Inmiddels heb ik voor mezelf een werkomgeving gecreëerd waarin ik prima een ochtend mee kan naar een museumbezoek of een ander bijzonder moment van een van de kinderen. En ben ik daar open over naar collega’s en klanten. Het mooie is dat ik regelmatig de reactie krijg: “voor je het weet zijn ze groot, dus geniet er maar van”. Dit soort reacties neem ik dus ter harte, want voor ik het weet, zijn mijn kinderen groot en heb ik alle tijd van de wereld voor mijn werk.
Luizenmoeder ga ik niet worden, ik krijg al kriebels bij het idee;-). Maar een betrokken ouder die zo nu en dan even niet bereikbaar of op het werk is vanwege een belangrijk moment voor de kinderen, is wat ik iedere ouder en hun kinderen gun. En waarvan ik, zeker nu steeds vaker allebei de ouders werken, hoop dat zowel werkgevers als werknemers in samenspraak hun werk(omgeving) zo in kunnen richten dat dit mogelijk is. Zonder daar gelijk een vrije dag voor te hoeven nemen, geheimzinnig over te doen of je in tienduizend bochten te hoeven wringen.